Armada Zercurvian wciąż przebywała w stanie pływu czasoprzestrzennego - była uwięziona w środku tunelu i nie mogła go opuścić. Maraud, lider dwuwymiarowej rasy, której udało się osiągnąć postać trójwymiarową, w wyniku eksplozji statku utracił oko. Teraz zapragnął zemsty na Slidersach. Jego rasa wymierała z powodu zapętlenia Armady w tunelu międzywymiarowym, co zostało spowodowane przez Quinna. Maraud skorzystał z resztek mocy swojej aparatury i namierzył czwórkę bohaterów… Slidersi przebywali aktualnie w świecie, w którym gazety donosiły o tym, że Nicole Brown zabiła O. J. Simpsona (w naszym świecie było dokładnie na odwrót). Gdy cała czwórka wskoczyła do wiru, poraziła ich dziwna moc. Była to właśnie zemsta Marauda, który chciał sprawić, aby również i podróżnicy utknęli na zawsze w tunelu w stanie pływu czasoprzestrzennego.    

Czołówka z sezonu 6: Quinn, Wade, Remmy, Profesor

Mimo dziwnych wyładowań Slidersom udało się wydostać z tunelu i wylądować w kolejnym wymiarze. Maraud był wściekły, że plan ich wyeliminowania się nie powiódł. Na domiar złego jego ciało jak i cała Armada zaczęły się destabilizować i zmieniać z trójwymiarowej formy z powrotem w dwuwymiarową. To efekt wykorzystania całej pozostałej mocy floty na wystrzelenie nieskutecznego, jak się okazało, promienia w kierunku Slidersów. Tymczasem bohaterowie mieli przebywać w bieżącym świecie zaledwie 10 minut. Profesor stwierdził, że w wyniku dziwnego zjazdu pieniądze w jego kieszeni uległy zniszczeniu. W tym momencie Quinn postanowił zaradzić temu problemowi - zauważył małego chłopca Verna ze słoikiem drobnych monet. Mallory bezczelnie ukradł mu oszczędności, po czym wskoczył do tunelu z pozostałą trójką.

W kolejnym świecie bohaterowie wylądowali w Los Angeles. Wade była wstrząśnięta faktem, że Quinn ukradł niewinnemu chłopcu monety. Dodatkowo zdenerwował ją przechodzień, który wyrzucił śmieci na chodnik zamiast do śmietnika. Wells wpadła w niesłychany szał - dobiegła do niechlujnego mężczyzny, chwyciła za stojącą obok doniczkę z kwiatem i… zmiażdżyła mu głowę. Kobieta po chwili była przerażona tym, co zrobiła - nie rozumiała, skąd się u niej wzięła taka reakcja. Na miejscu zbrodni pojawili się żołnierze w futurystycznych strojach. Nieoczekiwanie okazało się, że człowiek ze zmiażdżoną głową nie był prawdziwym człowiekiem - był to android. Na wieść o tym, że Slidersi są prawdziwymi ludźmi z krwi i kości, a nie robotami, żołnierze zabrali ich do siedziby firmy Proxy Central.

Podróżnicy poznali prezesa firmy o imieniu Monk Shearav, który im wyjaśnił, że na tym świecie nie ma już zwykłych ludzi - wszyscy przenieśli swoje umysły albo do mechanicznych androidów lub do cyfrowych hologramów. Monk zaproponował bohaterom układ - w zamian za przekazanie ich biologicznych ciał na rzecz firmy Proxy Central, on umieści ich umysły w androidach, co da im życie wieczne. Dzięki układowi Shearav mógłby sprzedać organiczne ciała czterem klientom, którzy chcieliby chociaż przez chwilę ponownie znaleźć się w prawdziwym ciele. Z tego powodu prezes potrzebował ciał od całej czwórki. Slidersi natychmiast odmówili - nie zamierzali pójść na ten układ, ponieważ za jeden dzień i tak opuszczą ten świat. W pokoju, w którym bohaterowie mieli spędzić noc, Wade skorzystała z internetu i dowiedziała się, że w tym wymiarze pierwszy komputer został stworzony już pod koniec XIX wieku, przez co epoka przemysłowa od razu zamieniła się w erę informatyczną.

Gdy pozostali Slidersi spali, Rembrandt wymknął się z pokoju w celu porozmawiania z Monkiem. Remmy wyjawił mu, że jest gotów przekonać swoich przyjaciół do tego, aby oddali swoje ciała w zamian za życie wieczne w postaci androidów. Mężczyznę motywował fakt, że się starzeje, a pragnął znów wyglądać młodo i kontynuować karierę w roli „Zapłakanego”. Monk pokazał Brownowi, jakie są zalety posiadania cybernetycznego, sztucznego ciała, w którym organiczny jest jedynie mózg. Taką powłokę można w każdej chwili zmienić na nową. Remmy był świadkiem makabrycznej sceny - ciało prezesa firmy zostało roztopione, a spod sztucznej powłoki wyłonił się metalowy szkielet, na którego zostało nałożone zupełnie nowe ciało - sztuczne ciało młodej, atrakcyjnej kobiety. Monk w żeńskiej formie chciał pocałować Browna, ale ten ze wstrętem odrzucił tę propozycję.

Rembrandt wrócił do pokoju, w którym spali jego przyjaciele. Następnie zabrał zegar, chwycił za paralizator i… uderzył nim Wade, Quinna i profesora. Unieruchomiona trójka Slidersów została zabrana przed oblicze Monka, który aktualnie był kobietą. Podróżnicy nie rozumieli, co takiego stało się Rembrandtowi, że ten ich zdradził. Do Slidersów i prezeski Proxy Central dołączyli klienci, którzy byli zainteresowani kupnem organicznych ciał pojmanych osób. Do zjazdu nie pozostało już wiele czasu.

Na szczęście w ostatniej chwili Mallory’emu udało się uwolnić z kajdanów i wyzwolić także profesora oraz Wade. Wywiązała się bójka - Remmy był wściekły, że jego przyjaciel odbiera mu szansę na życie wieczne, więc uderzył Quinna. Na szczęście Wade chwyciła za zegar, który właśnie zakończył odliczanie. Otworzył się tunel, ale mimo to Remmy nie zamierzał do niego wskakiwać - uparł się, że nie chce kontynuować podróży, ponieważ chce tu zostać i zyskać wieczne ciało. W tym momencie Arturo chwycił Rembrandta i siłą wepchnął go do tunelu. Zanim wir się zamknął, do środka prócz Slidersów zdążyła wskoczyć jeszcze jedna osoba - Monk Shearav.

Na podstawie komiksu wydawnictwa Acclaim
Tekst: Bartosz Listewnik